Në 10 muajt e parë të vitit 2020, kishte 390,000 kërkesa për azil në BE, 33% më pak se e njëjta periudhë e vitit 2019.
Pandemia Covid-19 ka pasur një ndikim të pashembullt në flukset e migrimit në BE. Kufizimet e lëvizjes të vendosura në dritën e pandemisë së koronavirusit kanë çuar në një reduktim të migracionit, si të ligjshëm ashtu edhe të paligjshëm, pasi vendet kanë mbyllur kufijtë, kanë kufizuar rrugët për migracionin e ligjshëm dhe kanë zvogëluar programet për të marrë refugjatë.
Sidoqoftë, të metat në sistemin e azilit të BE-së të ekspozuara nga ardhja e më shumë se një milion azilkërkuesve dhe migrantëve në 2015 mbeten. Parlamenti ka punuar mbi propozimet për të krijuar një politikë më të drejtë, më efektive evropiane të azilit.
Ja disa të dhëna përkatëse në lidhje me migracionin në Evropë, kush janë migrantët, çfarë po bën BE për t’u kapur me situatën dhe çfarë implikimesh financiare ka pasur.
Përkufizimet: Çfarë është refugjati? Çfarë është azilkërkuesi?
Azilkërkuesit janë njerëz që bëjnë një kërkesë zyrtare për azil në një vend tjetër sepse kanë frikë se jeta e tyre është në rrezik në vendin e tyre të lindjes.
Refugjatët janë njerëz me një frikë të bazuar nga persekutimi për arsye të racës, fesë, kombësisë, politikës ose anëtarësimit të një grupi të veçantë shoqëror të cilët janë pranuar dhe njohur si të tillë në vendin e tyre pritës. Në BE, direktiva e kualifikimit përcakton udhëzimet për caktimin e mbrojtjes ndërkombëtare për ata që kanë nevojë për të.
Aktualisht njerëzit nga jashtë BE-së duhet të aplikojnë për mbrojtje në vendin e parë të BE-së ku hyjnë. Paraqitja e një kërkese do të thotë se ata bëhen kërkues të azilit (ose azilkërkues). Ata marrin statusin e refugjatit ose një formë tjetër të mbrojtjes ndërkombëtare vetëm pasi të jetë marrë një vendim pozitiv nga autoritetet kombëtare, shkruan Scan.
Vendimet për azil në BE
Në 10 muajt e parë të vitit 2020, kishte 390,000 kërkesa për azil në BE, 33% më pak se e njëjta periudhë e vitit 2019. Në 2018, kishte 634,700 kërkesa, dukshëm më të ulëta se më shumë se një milion kërkesa të regjistruara në 2015 dhe 2016.
Rënie veçanërisht të mëdha u panë në Gjermani, Francë dhe Itali në shtatë muajt e parë të vitit 2020. Kishte më pak aplikime për herë të parë nga Siria (135,000 më pak se mesatarja për 2018 dhe 2019, me 52% më poshtë), Irak (me 55% më poshtë) dhe Nigeria (me 58% rënie).
Sidoqoftë, numrat u rritën në Spanjë dhe Rumani, pjesërisht për shkak të një rritje në aplikimet nga vendet e Amerikës së Jugut, duke përfshirë Kolumbinë (me 102% në mesatare të dy viteve të mëparshme) dhe Perunë (76% më të larta).
Një minimum prej gjashtë vjetësh në kalimet e parregullta të kufirit
Agjencia Evropiane e Kufirit dhe Rojës Bregdetare mbledh të dhëna për kalimet e paligjshme të kufijve të jashtëm të BE-së të regjistruara nga autoritetet kombëtare.
Në 2015 dhe 2016, u zbuluan më shumë se 2.3 milionë kalime të paligjshme. Numri i përgjithshëm i kalimeve të paligjshme në janar-nëntor 2020 ra në 114,300, niveli më i ulët në gjashtë vitet e fundit dhe një rënie prej 10% krahasuar me të njëjtën periudhë në 2019. Pavarësisht nga një rënie prej 55%, Afganistani mbetet një nga vendet kryesore e origjinës së njerëzve të zbuluar duke bërë një kalim të parregullt kufiri, së bashku me Sirinë, Tunizinë dhe Algjerinë, përcjell albinfo.ch.
Kalimi Mesdhetar mbeti vdekjeprurës, me 1,754 njerëz të raportuar të vdekur ose të zhdukur në vitin 2020 krahasuar me 2,095 persona në 2019. Ardhjet e parregullta përmes Rrugës Mesdhetare Qendrore (në Itali dhe Maltë) u rritën me 154% në Janar-Nëntor 2020 krahasuar me të njëjtën periudhë në 2019.
Kishte më shumë se 34,100 mbërritje të tilla në vitin 2020, krahasuar me gati 11,500 në 2019, me shumicën e njerëzve që mbërrinin në Lampedusa. Arritjet në Spanjë, dhe në veçanti në Ishujt Kanarie, u rritën me 46% (35,800) në 2020 në krahasim me 2019.
Shumë të sapoardhur vijnë nga vendet që vuajnë nga një rënie ekonomike sesa nga konflikti. Një rënie e dërgesave globale ka të ngjarë të kontribuojë gjithashtu në këtë trend. Derisa të përmbahet pandemia dhe rimëkëmbja ekonomike të jetë në zhvillim, perspektivat e dobëta të punësimit dhe të kujdesit shëndetësor do të mbeten një nxitje për njerëzit që të vijnë në BE.
Çfarë po mendojnë evropianët
Migrimi ka qenë një përparësi e BE-së për vite me radhë. Janë marrë disa masa për të menaxhuar flukset e migracionit, si dhe për të përmirësuar sistemin e azilit.
Edhe pse sondazhi i Eurobarometer nga qershori 2019 tregon se migrimi ishte çështja e pestë më e madhe që ndikoi në vendimet e votimit të evropianëve për zgjedhjet e BE-së atë vit, një studim i Parlemeter 2020 regjistroi një rënie të rëndësisë. Ajo konsiderohet si zona kryesore e mosmarrëveshjes midis BE-së dhe qeverive kombëtare nga gati gjysma (47%) e të anketuarve.
BE rriti ndjeshëm fondet e saj për migracionin, azilin dhe politikat e integrimit pas rritjes së fluksit të azilkërkuesve në 2015. 22.7 miliardë € shkojnë për migracionin dhe menaxhimin e kufirit në buxhetin e BE-së për 2021-2027, krahasuar me 10 miliardë € për migrimin dhe azilin në vitet 2014-2020.
Refugjatët në botë
Në të gjithë botën, numri i njerëzve që largohen nga persekutimi, konflikti dhe dhuna ka arritur në 80 milion. Kjo është e barabartë me pothuajse çdo burrë, grua dhe fëmijë në Gjermani që janë detyruar të largohen nga shtëpitë e tyre. Fëmijët përbëjnë rreth 40% të popullsisë së refugjatëve në botë.
Vendet që presin numrin më të madh të refugjatëve janë Turqia, Kolumbia, Pakistani, Uganda dhe Gjermania. Vetëm 14% e refugjatëve në botë janë pritur nga vendet e zhvilluara.
